dimarts, 28 d’abril del 2009

Memorias del mayor Parramon (I)

Nunca he sido un home presuroso, sino más bien taimado y tranquilo. A tenor de las múltiples condecoraciones que adornan mi pecho, adivinarás que he sobrevivido a las más cruentas batallas. No te equivocas. En todo momento, cuanto el peligro ha acechado, he sido capaz de sentarme a reflexionar, tomar un te, echar un mus y, con todo, dar con una estrategia propicia para salir airoso de cualquier situación.

Mas en esta última semana, algo en mí ha cambiado a raíz de extraños sucesos. Aquello que el hado nos depara, siendo como somos meros mortales, nos ha sido siempre negado. Hasta ahora... Mientras reúno fuerzas para relatarte mi terrorífica historia, permíteme desahogarme, como solemos hacer la gente entrada en años, y te cuente algunas de mis más gloriosas campañas.

Escucha, amigo mío, escucha...

2 comentaris:

mOntse ha dit...

uo uo quina intriga! volem la continuació jaaaaaaaa

oru_llona ha dit...

Vinga, que estem esperant la segona entrega (amb molta intriga)!!

:*